داد خبر ـ اسفندیار فتحی: چقدر رسانه‌ها در خروج نام برازجان از شهرهای تبعیدگاهی تلاش کرده‌اند؟!
این تیتر استوری یکی از دوستان عزیزم بود که امروز در صفحه اینستاگرام خود مشاهده کردم و نام بنده نیز بعنوان یکی از افراد در آن برچسب خورده‌بود.

چند روزی‌ست که با انتشار لیست شهرهای تبعیدگاهی بار دیگر نام برازجان و خورموج بر سر زبانها افتاده و در بین فعالان مدنی که همیشه پیش‌قراول اعتراضات به چنین موضعاتی بوده‌اند شوری بپا و صدایی بلند شده‌است.

راستش در روز انتشار این لیست و ارائه‌ی نام 36 شهر از طرف وزارت کشور به قوه‌ قضائیه با خودم کلنجار می‌رفتم که مطلبی بنویسم و اینکه چرا دو شهر از استانی که قطب اقتصاد و پایتخت انرژی کشورمی‌باشد، در این لیست وجود دارد؟
 ولی اول اینکه مانده‌بودم چه بگویم که نگفته‌باشم؟ و دوم اینکه کدام مسئول را خطاب قرار دهم که پیش از این منتقد وی نبوده‌باشم؟ از کدام بدبختی نهان بگویم که عیان نشده‌باشد؟ و...

ما تقریبا در کمتر زمینه‌ای وجود دارد که ورود نکرده‌ و تخلفات و کم‌کاریهای مسئولین را گوشزد ننموده‌باشیم ولی دریغ از کمترین اقدام و تصحیح...

با این وجود، هرچند بسیار گفته‌ایم و راه به‌جایی نبرده‌ایم ولی هنوز ناگفته‌ها مانده‌است و می‌توان گفت. اما به که بگوئیم و چه کسی را مخاطب قرار دهیم؟!

استوری امروز من را بر آن داشت تا به‌عنوان مخاطب دوست عزیزم محمدمهدی زنده‌باد را انتخاب نمایم. کسی که عمده‌ی فعالیت‌هایش در راستای حفظ محیط زیست و طبیعت است و در استان کمتر فعالی در این زمینه می‌باشد که نام مهدی زنده‌باد را نشنیده‌باشد.

دوست عزیزم محمدمهدی زنده‌باد
من هم یک برازجانی‌ام. برازجان را دوست دارم و به آن عشق می‌ورزم. کاش از دست رسانه کاری برمی‌آمد تا بتواند انگ تبعیدگاهی را از برازجان بردارد. کاش با گفتن و انعکاس شهر گل و بلبل می‌توانستیم برازجان را از تبعیدگاه خارج کنیم.

اما بیائیم و کلاه خود را قاضی کنیم:
لیست 36 شهری که بعنوان تبعیدگاه ارائه شده‌اند با اندکی تفاوت همان لیستی‌ست که در زمان محمدرضا شاه پهلوی شناخته می‌شدند.
اکنون بعد از 42 سال از رفتن شاه، گزارشی که وزارت کشور جمهوری اسلامی به قوه قضائیه می‌دهد شهر برازجان را باز در لیست تبعیدگاه‌های کشور قرار می‌دهد!

حال وظیفه‌ی من بعنوان کسی که مدیر رسانه است در این مدت چه بوده‌است که انجام نداده‌ام؟!
پایگاه خبری ـ تحلیلی «دادخبر» در روز خبرنگار طی نظرسنجی از مخاطبان خود، خواستار نقد این رسانه شد و جالب اینجاست، یکی از نقدهایی که بر ما شد و به حق هم وارد بود این بود که چرا در انتشار اخبار بد و وقایع و اتفاقات بد کم‌کاری می‌کنیم و انعکاس نمی‌دهیم؟!
خب ما برای خود دلیلی داشتیم و معتقد بودیم انتشار اخباری چون قتل، تجاوز، تصادف و آنچه بار منفی دارد، اول باعث جریحه‌دار شدن روحیه‌ی عمومی جامعه و بعد از آن نشان دادن تصویری زشت از شهرمان می‌باشد.

ما به نوبه خود از جاذبه‌های شهر و شهرستان و استان بسیار گفته‌ایم ولی آیا وقتی مسافری وارد شهر ما می‌شود همان را می‌بیند که ما انعکاس داده‌ایم؟

برازجان و دشتستان می‌تواند قطب گردشگری استان باشد. مسئولین امر در این زمینه چه قدمی برداشته‌اند؟ بیش از دو دهه درگیری فقط بر سر مالکیت کاروانسرای مشیرالملک باعث نابودی این بنای کم‌نظیر تاریخی شده‌است!

ساخت بی‌رویه پاساژ و عدم توجه به مبلمان شهری، کوچه‌ها و خیابانهای غیراستاندارد، عدم کنترل آبهای سطحی و بوی بد فاضلاب فقط قسمت کوچکی از آنچه می‌باشد که ما به چشم می‌بینیم و اگر بر این مشکلات بدی آب و هوا و آمار جرم و جنایت هم افزوده‌شود با توجه به معیارهایی که برای یک تبعیدگاه در وزارت کشور تعیین شده‌است، متوجه می‌شویم که با تعریف و تمجید رسانه‌ای نمی‌توان کاری از پیش برد.

دوست عزیزم
جناب آقای زنده‌باد

اینگونه که از شواهد و آمارهای کشوری پیداست این است که ما سالهاست در تبعیدگاه زندگی می‌کنیم. حال چه زمان و بدست چه کسی از این تبعیدگاه خلاص می‌شویم خود سوالی‌ست که باید در پی پاسخ آن بود.
از نظر من برای رهایی از تبعیدگاهی که از قبل برای ما ساخته‌شده‌است، باید تمام داشته‌ها را شناخت و جمع نمود. آنگاه با توجه به پتانسیل انسانی، که بالاترین سرمایه‌ی یک جامعه می‌باشد، در پی رفع کمبودها بود.

ولی باز هم موضوع مهم که باید به آن توجه داشت این است که پتانسیل‌های انسانی برای خروج از تبعیدگاه در مرحله‌ی اول مسئولین یک منطقه می‌باشد و بعد از آن رسانه‌ها و فعالین اجتماعی چون شما عزیزانی.

مهدی عزیز

در یک سوال تمام گفته‌هایم را خلاصه و پایان می‌دهم:
آیا چنین اراده‌ای در مسئولین این شهر و منطقه سراغ دارید؟